Centrum Konferencyjne „Pałac Ślężany” mieści się w zabytkowym, pałacu, którego budowę zapoczątkował Jan von Egert ok. 1880 roku. Położenie Pałacu jest wyjątkowe. Usytuowany na obszarze „Natura 2000”, na wysokiej skarpie Bugu, zapewnia przepiękny widok na rzekę, a rozległy park, w którym króluje starodrzew, a do którego to parku prowadzi klimatyczna aleja porośnięta kasztanowcami pozwala na chwilę relaksu i kontaktu z naturą. W odległości zaledwie 40 km od Warszawy można obserwować klucze dzikich gęsi i żurawi, dostojne łabędzie i czaple, a po parku przechadzają się bażanty i biegają wiewiórki.
Na uwagę zasługuje także ponad 100-letni majestatyczny dąb, który stał się symbolem Centrum Konferencyjnego.
Eleganckie, zabytkowe wnętrza oraz bliskie sąsiedztwo natury czynią „Pałac Ślężany” idealnym miejscem do prowadzenia konferencji i warsztatów dla Klientów, spotkań firmowych i rodzinnych a także koncertów i innych wydarzeń. Do Państwa dyspozycji oddajemy 11 pokoi, 3 sale konferencyjne i jadalnię.
Centrum Konferencyjne „Pałac Ślężany” jest obiektem zamkniętym, udostępnianym wyłącznie na imprezy zorganizowane.
Historia
XV w. pierwsza wzmianka o wsi Ślężany
I poł XVII w. pierwszymi właścicielami majątku Ślężany była rodzina Chajęckich
XVIII w. Pałac przechodzi kolejno na własność rodziny Wolińskich, Komierowskich, Łuszczewskich i Karskich
1871 r. majątek Ślężany nabywa Austriak Jan von Egert. Przez wiele lat funkcjonuje tu fabryka krochmalu i browar. Ciekawostką jest fakt, że to właśnie stąd pochodzi najstarsza, zachowana w Polsce etykieta piwa.
1880-1889 r. Jan von Egert zbudował murowany pałac w stylu eklektycznym, w miejscu rozebranego drewnianego dworu z XVI w.
XIX w. Pałac przechodził kolejno w ręce rodziny Chełmińskich, Ostrowskich i Jaworskich. Następuje kolejna rozbudowa budynku. W okresie I wojny Pałac prawdopodobnie nie uległ zniszczeniu
1922-1944 r. Właścicielem majątku został Stanisław M. Gralewski, który dokonał wielu zmian w wyglądzie elewacji
Na rysunku Aleksandra Manna z 1922 r. widoczna zachowana do dziś bryła budynku z elementami pierwotnego wystroju elewacji
1949 – obecnie po nacjonalizacji w latach 50. obiekt miał kilku właścicieli i do dziś jest własnością prywatną.